You Drew Stars Around My Scars But Now; Goodbye...

*Yine de bütün saadetler mümkündür'ü savunmaya devam edeceğiz. 


Aydan parçalar koparmış, sirke cesaretli kara paltoyu ben çaldım masalların kostüm dolabından. Onunla şehir turu yapacağım. Arayacağım seni kuytu köşe. Âh bu yüzüne katran çalınmış şehir turları! Pahalıdır. İnsanoğlu ile arasında incecikten bir zar. Yanakları alev alev, gönlünde buzul çağı, göz torbalarında küçük göller. 

Gece, şuh kahkahalı bir kadın. Ağlanacaklara güler, tersi düz eder. Altı üst eder. Takvimden takvime uçar son model süpürgesiyle. Geçtiği yerlere kırışıklıklar serper, alır götürür kimi hatıralarımızı. Onu yakalayabilene âşk olsun. Bir tek gün ışığı savaşır onunla. 

Şehir ışıkları, annemin mücevher kutusu. Öyle parlak ki şehrin semâsı, kör oluyorum yavaşça. Zihnimdeki tüm fotoğraflar, Raskolnikov'un tiksinerek baktığı harabelerin yüzeylerinde bulanıyor. 

Sen ise kendini başka bir şehirde unutmuşsun çoktan. Yıldız tozundan en aydınlık paltoları da giysem bulamam artık seni. Ne büyük, ne derin bir yanılgı bendeki! Antikacıdan aldığım yanlış haritaydı benim. Bir başka yolu yürüyecek iken siluetini görüp yokuş aşağı sana yuvarlandım. Her yanımdan kan fışkırıyor şimdi.

Vaat edilmiş pıhtılaşma vakti gelene dek, ânılarımız o haşin kırmızılığa karışarak akıyor. Tesisat borularından başlayıp 'unutulmaya mahkûm hissiyatlar kanalizasyonu'na doğru. 

Çoktan terk edilmiş, çatlaklarında toz birikmiş bir vahada boylu boyunca seriliyim şimdi ben. Üzerimden rüzgâr da geçiyor şefkatle, gök de gürüldüyor teessüfle. 

Yaprak dökümü gibi yek be yek savruluyoruz. 

"Elveda sitâre. Elveda..."


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ve bir bitiş çizgisi daha: Elveda Haziran!

Resim
Minik bir ev ağaç ev olsun burası. Yüze kırışıklıklar getiren hıza karşı bir kalkan ya da. Sokağa çıkma yasaklarında otobüse bindiğim akşamlar su gibi akıp giden kızıllığa bu yazıyla bir selâm etmiş olayım. Gezegende hiçbir şeye zeval gelmesin. Ama Peygamberin ص'in gelişiyle bile sönmemiş ateşlerin hararetine zeval duası edeyim bu yazıyla. Siz misafirlerim buraya gelince dip köşe çamaşır suyu ve arap sabunuyla silindikten sonra lavanta kokusu sıkılmış bir odaya gelmişsiniz gibi hissedin. Her metrekaresi tanıdık bir kıtaya. Karanlık bağrına sakladığı ışık ile her yanımızdan süzüldüğünde kaçınacak bir sığınağa. Sabahın beşinde, gecenin üçünde. Geçmek bilmeyen zamanların tıngırtısında, her bir âzâ ile tutulsa dahi kaçıp giden zamanların arsız kahkahasında... Çokça misafir, envai çeşit hikâye. Her birine göre ayrı bir giriş, kimi zaman birbirlerine dolanan gelişmeler ve kim olursa olunsun her daim aynı son.  Norveç ışıklarının neon yeşili daimi manzaramız olsaydı; Oğlak dön
Devamı

Muzaffer İzgü'nün Ruj Renkli Balonu

Resim
Eğer üzerine ciltler dolusu kitaplar yazılmamış, dakika üstüne dakika istiflenmemiş ve eleştirmen amcalar bir bilim insanı edasıyla bu mesele üstüne zihin yormamış olsalardı; ben, saçlarında en patlak ve parlak tonlarda kırmızı kurdeleler takılmış bir kız çocuğu gibi mızmızlanıp "Sinema, yalnız çocuklar içindir" derdim. Kentlerin çocukları, ola ki sanayileşmeden ve modernleşmenin ilk ayaklarından çok sonra doğmuş iseler kesinlikle yalnız çocuklar oluyorlar. Tabii ki geniş bir kuzen/yeğen skalasına sahip arkadaşları kaidenin dışında tutuyorum. Pencere pervazlarında renk renk çiçeklerin olduğu ve daha ayakkabınızı portmantoya yerleştirirken gizli aile tarifiyle yapılmış kurabiye kokusunun burnunuza çarptığı bir ev hepimize nasip olmuyor ne yazık ki. İşte sinema tam da bu sırada devreye giriyor. Tıpkı Maksim Gorki'nin şuan gerçekten de önemli olmayan ama hayli eski bir tarihte: "Sinirleriniz geriliyor, düşgücünüz sizi alışılmadık, tekdüze, renksiz, sessiz, bambaşka bi
Devamı

Muson Yağmurları Geliyooor

Resim
İnsanlar aramaya çıktıklarında fark ederler ki aslında hayatın anlamı, acı ile özdeştir. Acı çektikçe gözlerdeki örtüler sıra sıra açılır, yola gizlenmiş işaretlerin giz'i kaybolur. Çektiğimiz acıdan da ancak onu hayata dair bir taşa bağladığımızda kurtulabiliriz. Bunu bir kitaptan nasihat almıştım. Benden de burayı okuyanlara olsun. Gerçekten de ateşin içindeydim. Yemin ederim... Bir şeylerle çok kolay başa çıkarım. Kendime ben de şaşarım. Ama o zamanlar öyle değildi işte. Çarptığım duvarı uzunca bir zaman hiç aşamamıştım. Duvarların varlığından daha yeni haberdar oluyordum. Ben ki düş gücümde ne kadar uzaklara yelken açardım. O dönem düş kurmayı bile beceremez hâle gelmiştim. Sonra şefkat abidesi bir el uzandı ötelerden. Öyle bir "Şevvalim" deyişi vardı ki kafasına küt diye elma düşmüş de heyecanından çırılçıplak sokağa fırlamış, "Eureka! Eureka!" diye bağıran Arşimet'in heyecanı taşardı içimden. Bu hayattaki en büyük arzularımdan biri de ruh ikizlerimi bu
Devamı