Balkanlardan Esintiler
Canhıraş, patlar patırak, öylesine yaşayanların üst üste istiflenmiş taşları seyrettiği; hikmet gözü olanların taşların altındaki insan hikâyelerini işittiği bir şehir ya bu İstanbul. Ara ara boğardı beni. Mevsim yağmurları elvan elvan yağardı da günün kırıntılarından asfalta çocukluğumun akisleri vururdu. Bak işte geliyor. Yılların götüreceklerini bilmeden, mısır tanelerini kızmış yağın içine attı. Pat, pat, pat... Saçlarım mısır koçanından biraz daha açık renkli o zamanlar, 100'den sonra sayamıyorum kaç tane patladığını. Taneler hışımla tencere kapağına çarpıyorlar. Kimisi direkt yağın kucağına düşüyor, saniyelik aralarla ıslanıyor. Tuzlu gliserin depoları. Beyaz, başına buyruk bir aşiret. Yendiği esnada diş etlerine sıkışmayı sevenler aşireti. Sonra bir şey çepeçevre kuşatıyor dünyayı. Coğrafya kitaplarına eklenmemiş henüz. Atmosferden az beri gelince bir katman daha, onu da bir hikmet gözü olanlar görebiliyor. Simülasyon mu diyor şimdikiler, üzerine kitaplar yazacakları filmler